Περίμενε η εικονική πραγματικότητα το Rez; Ή περίμενε το Rez την εικονική πραγματικότητα; Όπως και να έχει, η συνάντηση των δύο άξιζε την αναμονή.
Το Rez, που κυκλοφόρησε αρχικά το 2001, ήταν αμέσως ένα αριστούργημα, ένα εκπληκτικό αισθητικό επίτευγμα που ήταν τουλάχιστον τόσο εμπειρία όσο και παιχνίδι. Θα χρησίμευε επίσης ως ένα από τα παιχνίδια που θα αποχαιρετούσαν το Dreamcast και θα βοηθούσαν να εγκαινιαστεί ο νέος ρόλος της Sega ως εκδότης τρίτων μερών με την εμφάνισή του στο PlayStation 2. Είναι κάπως υποτιμητικό να το αποκαλέσουμε μια ταραχώδη εποχή για τη Sega, αλλά ταυτόχρονα η Sega αυτής της εποχής είχε μια δημιουργική κορύφωση, με ευρηματικά, αν όχι καταπληκτικά παιχνίδια να κυκλοφορούν στις αίθουσες ή στις κονσόλες σε τακτική βάση. Όλοι έχουν τα αγαπημένα τους, αλλά για μένα, το Rez (με το Cosmic Smash να έρχεται δεύτερο, κάτι που πιθανώς σας λέει κάτι για το είδος της εμφάνισης που μου αρέσει σε ένα βιντεοπαιχνίδι) ήταν πάντα ο κύριος εκπρόσωπος αυτής της εποχής. Είναι ένα παιχνίδι που πιθανότατα θα τελειώσετε σε μία συνεδρία, πέντε επίπεδα, μέσα και έξω. Αλλά η εμφάνιση και ο ήχος του Rez παραμένουν μέχρι σήμερα.
Η επανεφεύρεσή του ως επίδειξη εικονικής πραγματικότητας φαίνεται σαν μια φυσική, αν όχι προφανής στροφή. Αρχικά κυκλοφόρησε στο PlayStation 4 με υποστήριξη PSVR, το παιχνίδι θα ερχόταν αργότερα σε καταστήματα PC και, τώρα, είναι διαθέσιμο μαζί με την κυκλοφορία του Oculus Quest 2. Το Rez Infinite, αυτή η ενημέρωση VR του Rez που τολμά (τολμά!) να πειράξει τους παίκτες με ένα ολοκαίνουργιο επίπεδο και στυλ παιχνιδιού που μόνο σας κάνει να θέλετε αυτή τη μεγάλη, πλήρη συνέχεια, αισθάνεται υπέροχο και σωστό σε μια φορητή συσκευή μόνο VR. Η ιδέα ότι είμαστε εδώ, σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, με μια έκδοση αυτού του παιχνιδιού που τόσο εκπληρώνει την αρχική υπόσχεση του Rez όσο και μπορεί να μεταφερθεί όπου θέλετε με σχετική ευκολία είναι… τρελή. Η τεχνολογία είναι τρελή.
Εντάξει, ας κατεβούμε από τον άμβωνα για ένα δευτερόλεπτο. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε, το Rez είναι ένα rail shooter με στόχευση κλειδώματος. Ξέρετε, το είδος που η Sega έγινε πολύ καλή στο να φτιάχνει με τα χρόνια, σωστά; Παιχνίδια όπως το After Burner, το Panzer Dragoon και το Planet Harriers άνοιξαν το δρόμο για το gameplay του Rez. Κινηθείτε λίγο πολύ έναν κέρσορα γύρω από την οθόνη και κρατήστε πατημένο το κουμπί πυροδότησης για να κλειδώσετε έως και οκτώ στόχους. Όταν αφήσετε τη σκανδάλη, εκτοξεύετε τις βολές σας και εξαλείφετε τους στόχους. Μπορείτε σίγουρα να τους πυροβολήσετε έναν έναν, αλλά το να εξουδετερώσετε μια ολόκληρη οθόνη με εχθρούς με μια κίνηση του καρπού είναι σημαντικά πιο ικανοποιητικό. Αν τα πράγματα ζεσταθούν, έχετε έναν περιορισμένο αριθμό έξυπνων βομβών που εξαλείφουν αυτόματα τους στόχους για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Οι επίμονοι εχθροί θα πυροβολήσουν πίσω και αν χτυπηθείτε, υποβαθμίζεστε και τελικά χάνετε τη σύνδεσή σας με το σύστημα, απαιτώντας να επαναλάβετε το επίπεδο.
Το πρώτο επίπεδο του Rez ξεκινά με μια ψυχρή, ψηφιακή εμφάνιση που γίνεται πιο φωτεινή και οργανική καθώς προχωράτε μέσα από τα πέντε επίπεδα, πλησιάζοντας την Eden, την AI που προσπαθείτε να σώσετε εισβάλλοντας σε αυτό το γελοίο υπολογιστικό σύστημα και, ξέρετε, κλειδώνοντας στόχους και πυροβολώντας τους. Υπάρχει μια ιστορία εδώ και το πέμπτο επίπεδο την παρουσιάζει πολύ πιο έντονα από τα προηγούμενα τέσσερα, αλλά πραγματικά πρόκειται για το να βλέπετε τα επίπεδα να στρίβουν και να εξελίσσονται καθώς πετάτε μέσα από αυτά. Εν τω μεταξύ, το soundtrack προσθέτει περισσότερα και περισσότερα μέρη καθώς προχωράτε. Ολοκληρώνοντας το παιχνίδι και εκπληρώνοντας διάφορες προκλήσεις, αποκτάτε πρόσβαση σε μερικά επιπλέον επίπεδα και μια σειρά από boss, αν αυτό είναι το στυλ σας. Προσωπικά, νομίζω ότι το κομμάτι στην χαμένη περιοχή–F6 G5 από τους Ebz–κάνει όλη τη διαδρομή να αξίζει τον κόπο.
Ο τρόπος που το Rez εξελίσσεται και χτίζει και προσθέτει νέα ηχητικά στοιχεία καθώς προχωράτε μέσα από τα επίπεδα δίνει σε κάθε τμήμα το δικό του σύνολο κορυφώσεων και σχεδόν σας αναγκάζει να μπείτε στη ζώνη. Οι βολές και το κλείδωμα στόχων προσθέτουν μικρά κρουστά χτυπήματα στο μείγμα καθώς το κάνετε. Δεν υπάρχει πραγματικό μπόνους για να παίζετε το παιχνίδι με το ρυθμό της μουσικής εκτός από το ότι σας κάνει πολύ, πολύ κουλ. Ενώ το παιχνίδι σίγουρα θέλει να το κατακτήσετε καταρρίπτοντας το 100% των εχθρών σε κάθε επίπεδο ενώ συλλέγετε επίσης το 100% των power-ups, απλά η διαδρομή αξίζει από μόνη της, σε σημείο που το παιχνίδι περιέχει μια λειτουργία "ταξιδιού" που σας κάνει ανίκητους και απλά σας αφήνει να απολαύσετε τη στιγμή.
Το Rez Infinite προσθέτει επίσης μια εντελώς νέα εμπειρία που ονομάζεται Area X. Είναι κάπως μεγαλύτερο από το μέσο επίπεδο του Rez – τουλάχιστον την πρώτη φορά που το παίζεις – και αλλάζει κάποια θεμελιώδη πράγματα σχετικά με το Rez. Για αρχή, έχεις περισσότερο έλεγχο της κίνησής σου, επιτρέποντάς σου να επιβραδύνεις, να επιταχύνεις και ακόμη και να σταματήσεις για να τα απολαύσεις όλα. Μπορείς να στρίψεις και να πετάξεις γύρω από την περιοχή όπως επιθυμείς, μετατρέποντας αυτό που ήταν κάποτε ένα rail shooter σε κάτι περισσότερο σαν μια ψηφιακή μάχη στον κυβερνοχώρο. Η Area X κατασκευάστηκε με νεότερη τεχνολογία και έχει πιο αιχμηρή εμφάνιση στις άκρες της. Τα σωματίδια εκρήγνυνται στην οθόνη, σχηματίζοντας σχήματα και δομές που ευθυγραμμίζονται για να υπάρξουν μόνο για να διασκορπιστούν ξανά στο τίποτα. Είναι σύντομο, αλλά απίστευτα ισχυρό. Αν αυτό είναι όλο που βλέπουμε από το "νέο Rez", τότε θα αξίζει ούτως ή άλλως, αλλά, αλήθεια, η Area X κάνει μια ισχυρή υπόθεση για μια πλήρη συνέχεια που θα βασιστεί σε κάποιες από αυτές τις ιδέες.
Το Quest 2 είναι πλήρως ικανό να τρέξει το Rez Infinite και φαίνεται υπέροχο και αιχμηρό, όπως θα έπρεπε. Βρήκα το παιχνίδι απολύτως εντάξει στο PlayStation VR, αλλά καθώς περνούν τα χρόνια, οι αναλύσεις οθόνης σε αυτό το πράγμα δεν γίνονται υψηλότερες. Μεταξύ του να τρέχει το παιχνίδι περίπου τόσο αποτελεσματικά όσο ένας κανονικός υπολογιστής και να μπορείς να το παίζεις χωρίς να ενοχλείσαι από καλώδια, αυτός είναι ένας πραγματικά εξαιρετικός τρόπος να βιώσεις το Rez Infinite σε VR. Ο μόνος λόγος να κοιτάξεις αλλού θα ήταν αν περιστασιακά ήθελες να παίξεις το παιχνίδι σε κανονική οθόνη ή τηλεόραση, κάτι που είναι ακόμα ένας απολύτως έγκυρος τρόπος να παίξεις.
Αλλά το Rez σε VR αισθάνεται σαν ο τρόπος που πάντα προοριζόταν να βιωθεί. Ενώ ήταν εντυπωσιακό σε μια παλιά τηλεόραση 4:3, οι άνθρωποι δεν ήταν ακριβώς έτοιμοι να πληρώσουν πλήρη τιμή για κάτι τόσο σύντομο. Το να το διευρύνεις σε 16:9 και να το πουλάς σε χαμηλότερη τιμή στο Xbox Live Arcade για το 360 φαινόταν σαν μια πραγματική γλυκιά θέση, σε σύγκριση. Αλλά το Rez Infinite είναι το πράγμα που περιμέναμε από πριν καν ξέραμε ότι ήταν κάτι που μπορούσαμε λογικά να περιμένουμε. Το να δέσεις το Rez στο πρόσωπό σου και να ζήσεις μέσα του είναι η απόλυτη πραγματοποίηση αυτής της ιστορίας, του περιβάλλοντος και του gameplay. Ως κάποιος που έχει επιστρέψει στο Rez σχεδόν ετησίως για σχεδόν 20 χρόνια, το Rez Infinite είναι η έκδοση που θα παίξω. Εκτός αν βρω το Trance Vibrator μου. Γεια, μπορώ απλά να προσθέσω μια γραμμή εδώ στο τέλος αυτής της κριτικής και να πω ότι θα ήταν ωραίο αν μπορούσα να βρω μερικούς αντάπτορες, να συνδέσω ένα Trance Vibrator στη θύρα USB-C στο πλάι του Quest, και να δουλέψει;
Rez, originally released in 2001, was an immediate masterpiece, an astounding aesthetic achievement that was at least as much experience as it was game. It would also serve as one of the games that would send off the Dreamcast and help usher in Sega's still-new role as a third-party publisher by appearing on the PlayStation 2. It's something of an understatement to call this a tumultuous time for Sega, but at the same time the Sega of this era was having something of a creative peak, with inventive, if not outright amazing games landing in arcades or consoles on a somewhat regular basis. Everyone's got their favorites, but to me, Rez (with Cosmic Smash coming in second, which probably tells you a thing or two about the sort of looks I like in a damn video game) has always been the main representative of that era. It's a game that you'll probably finish in a sitting, five levels, in and out. But the look and sound of Rez lingers to this very day.Its reinvention as a virtual reality showpiece seems like a natural, if not obvious turn. Originally landing on the PlayStation 4 with PSVR support, the game would later come to PC storefronts and, now, it's available alongside the launch of the Oculus Quest 2. Rez Infinite, this VR update of Rez that dares (dares!) to tease players with a brand new level and gameplay style that only serves to make you want that grand, full sequel, feels great and right on a portable VR-only device. The notion that we're here, nearly 20 years later, with a version of this game that both makes good on the original promise of Rez and can be taken wherever you want to go with relative ease is… wild. Technology is nuts.OK, let's step off the pulpit for a second. In case you don't know, Rez is a rail shooter with lock-on targeting. You know, the type that Sega got really good at making over the years, right? Games like After Burner, Panzer Dragoon, and Planet Harriers all paved the way for Rez's gameplay. You more or less move a cursor around the screen and hold down the fire button to lock onto up to eight targets. When you let off the trigger, you launch your shots and eliminate the targets. You can certainly shoot them one at a time, but taking out a whole screen full of foes with the flick of a wrist is significantly more satisfying. If things get hot you have a limited number of smart bombs that take out targets automatically for a brief period. Lingering enemies will eventually shoot back, and if you're hit, you devolve and eventually lose your connection to the system, requiring you to replay the level.The first level of Rez begins with a cold, digital look that becomes brighter and more organic as you move through the five levels, getting closer to Eden, the AI you're trying to save by jacking into this ridiculous computer system and, you know, locking onto targets and shooting them. There is a story here, and the fifth level lays it on a lot thicker than the previous four, but really it's about watching the levels twist and evolve as you fly through them. Meanwhile, the soundtrack layers on more and more parts as you progress. Completing the game and meeting various challenges gives you access to a couple of bonus levels and a boss rush, if that's your thing. Personally, I think the track in the lost area–F6 G5 by Ebz–makes the whole thing worth the trip.The way Rez evolves and builds and layers new audio on top of itself as you move through the levels gives each section its own set of crescendos and all but forces you to get into the zone. Firing shots and locking onto targets add small percussive hits into the mix as you do so. There's no real bonus for playing the game in time to the music other than it makes you very, very cool. While the game definitely wants you to master it by shooting down 100% of the enemies in each level while also collecting 100% of the power-ups, just taking the ride is worthwhile on its own, to the point where the game contains a "traveling" mode that makes you invincible and just lets you vibe out.Rez Infinite also adds an entirely new experience called Area X. It's somewhat longer than the average Rez level–at least your first time through it–and it changes some fundamental things about Rez. For starters, you have more control of your movement, letting you slow down, speed up, and even stop to take it all in. You can turn and fly around the area as you see fit, turning what was once a rail shooter into something more like a cyberspace-themed digital dogfight. Area X was built with newer technology and has a sharper look to its edges. The particles explode onto the screen, forming shapes and structures that align into existence only to scatter all over again into nothingness. It's brief, but incredibly potent. If this is all we see of "new Rez" then it will all have been worth it anyway, but boy, Area X makes a strong case for a full-fledged sequel that builds on some of these ideas.The Quest 2 is fully capable of running Rez Infinite and it looks great and sharp, the way it should. I found the game to be totally fine on the PlayStation VR, but as the years have worn on, the screen resolutions on that thing aren't getting any higher. Between running the game about as effectively as a regular PC does and being able to play it unbothered by any cables, this is a really great way to experience Rez Infinite in VR. The only reason to look elsewhere would be if you occasionally wanted to play the game on a regular monitor or TV, which is still a totally valid way to play.But Rez in VR feels like the way it was always meant to be experienced. While it was mindblowing back on an old 4:3 TV, people weren't quite ready to go pay full price for something this short. Getting it widened out to 16:9 and selling it at a lower price on Xbox Live Arcade for the 360 felt like a real sweet spot, by comparison. But Rez Infinite is the thing we've been waiting for since before we knew this was a thing we could even reasonably expect to wait for. Strapping Rez to your face and living inside it is the ultimate realization of this story, setting, and gameplay. As someone who has returned to Rez nearly annually for damn near 20 years, Rez Infinite is the version I'll play. Unless I find my Trance Vibrator. Hey, can I just add a line here at the bottom of this review and say that it'd be cool if I could dig up some adapters, plug a Trance Vibrator into the USB-C port on the side of the Quest, and have it work?
