Η ταινία είναι ένα καλό δείγμα, αλλά χάνει την ευκαιρία να γίνει κλασικό.
Σε σχέση με την πρώτη ταινία, το “Black Phone 2” προσφέρει μια νέα προσέγγιση. Ενώ η αρχική ταινία έκλεισε πολλές από τις ιστορίες της, η συνέχεια επιλέγει να επικεντρωθεί στο υπερφυσικό στοιχείο. Ο The Grabber επιστρέφει ως φάντασμα, δίνοντας μια νέα δυναμική στην ιστορία. Η μετατροπή αυτή προσφέρει στον Derrickson την ευκαιρία να αναδείξει την οπτική του τέχνη, με εντυπωσιακές σκηνές που συνδυάζουν το ονειρικό με το τρομακτικό.
Η ιστορία αυτή τη φορά επικεντρώνεται περισσότερο στην Gwen, η οποία ανακαλύπτει τις ψυχικές της δυνάμεις, κληρονομιά από τη μητέρα της. Η ταινία εκμεταλλεύεται αυτή την αλλαγή εστίασης για να προσφέρει νέες προοπτικές στις σκηνές τρόμου. Ωστόσο, το σενάριο, γραμμένο από τον Derrickson και τον C. Robert Cargill, δεν καταφέρνει να υποστηρίξει πλήρως τις οπτικές επιλογές του σκηνοθέτη, αφήνοντας την ταινία να υπολείπεται σε βάθος χαρακτήρων και διάλογο.
Παρά τη θετική αποδοχή, παρουσιάζει και τις αδυναμίες του σκηνοθέτη Scott Derrickson, που συχνά παραδίδει καλές αλλά όχι εξαιρετικές ταινίες τρόμου.
Η ταινία αντιμετωπίζει προβλήματα στην ανάπτυξη χαρακτήρων και διαλόγων, με τις επιλογές των χαρακτήρων να φαίνονται συχνά αμήχανες. Η σκηνή όπου αποκαλύπτεται η αλήθεια για τον θάνατο της μητέρας των Finney και Gwen είναι χαρακτηριστική της αδυναμίας του σεναρίου να αφήσει τη δύναμη των εικόνων να μιλήσει από μόνη της, επιλέγοντας αντίθετα να επεξηγήσει υπερβολικά τις εξελίξεις στους χαρακτήρες.
Ο Scott Derrickson, παρότι δεν θεωρείται ευρέως ως “αυτοδίδακτος” δημιουργός, έχει αποδείξει την ικανότητά του στον χώρο του τρόμου με ταινίες όπως “The Exorcism of Emily Rose” και “Sinister”. Παρά τις επιτυχίες του, δεν έχει ακόμη καταφέρει να δημιουργήσει μια ταινία που να αντέχει στο χρόνο ως κλασικό. Το “Black Phone 2”, αν και καλή ταινία, δεν ξεφεύγει από αυτή την τάση, μένοντας στη μέση του δρόμου.
Εν τέλει, το “Black Phone 2” είναι μια αξιόλογη συνέχεια που προσφέρει πολλές ευχάριστες στιγμές για τους λάτρεις του τρόμου, αλλά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τις αδυναμίες του σεναρίου. Ο Derrickson παραμένει ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης που, ελπίζουμε, στο μέλλον θα δημιουργήσει την ταινία που θα τον καθιερώσει ως κλασικό δημιουργό.
Πηγή άρθρου: www.ign.com
