Η φυλακή Callisto Protocol είναι ένα επιβλητικό ταξίδι σε ένα εντυπωσιακό σφαγείο στο διάστημα.
Οι ηθοποιοί Josh Duhamel και Karen Fukuhara αποδίδουν εξαιρετικά τους ρόλους τους, αλλά η πραγματική δύναμη του παιχνιδιού βρίσκεται στη σκηνοθεσία και τον ηχητικό σχεδιασμό. Η κάμερα παραμένει κοντά στον Jacob, αναδεικνύοντας κάθε λεπτομέρεια της ταλαιπωρίας του. Οι στενοί διάδρομοι και οι αηδιαστικές λεπτομέρειες ενισχύουν την αίσθηση του τρόμου, ενώ η χρήση στενών περασμάτων για τη φόρτωση νέων περιοχών προσθέτει στην αγωνία αντί να την μειώνει.
Παρόλο που το The Callisto Protocol προσφέρει μια εμπειρία που θυμίζει έντονα το Dead Space, με χαρακτηριστικά όπως το μινιμαλιστικό HUD και το σύστημα μάχης με τηλεκινητικές ικανότητες, δεν καταφέρνει να καινοτομήσει ουσιαστικά. Η μεγαλύτερη διαφοροποίηση έγκειται στην έμφαση στη μάχη σώμα με σώμα, ιδιαίτερα στην αρχή του παιχνιδιού. Η έλλειψη όπλων και πυρομαχικών αναγκάζει τους παίκτες να έρθουν κοντά στους εχθρούς και να χρησιμοποιήσουν τη ράβδο κρούσης του Jacob. Η αίσθηση της μάχης είναι ικανοποιητικά βαριά, αλλά η εισαγωγή της ικανότητας GRP, που επιτρέπει την ανύψωση εχθρών, μειώνει σημαντικά την ένταση.
Το The Callisto Protocol είναι ένας ικανοποιητικά αιματηρός πνευματικός διάδοχος της σειράς Dead Space, αλλά τελικά περισσότερο μιμείται παρά καινοτομεί.
Η ικανότητα GRP, αν και περιορίζεται από τη διαθεσιμότητα μπαταριών, προσφέρει υπερβολική δύναμη στον παίκτη, αφαιρώντας την αίσθηση κινδύνου. Επίσης, τα προβλήματα στον έλεγχο, όπως η αργή αλλαγή όπλων, μειώνουν την απόλαυση της μάχης. Οι εχθροί, αν και ποικίλοι και οπτικά αποτρόπαιοι, δεν προσφέρουν ιδιαίτερες προκλήσεις. Η απουσία ουσιαστικών αντικειμένων για επανεκκίνηση του παιχνιδιού μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας περιορίζει την αξία επανάληψης.
Το The Callisto Protocol, με την ατμοσφαιρική του παρουσία και την εντυπωσιακή του βία, προσφέρει μια αξιόλογη εμπειρία, αλλά παραμένει δέσμιο των προηγούμενων επιτυχιών του είδους, χωρίς να φέρνει κάτι πραγματικά νέο στο τραπέζι.
Πηγή άρθρου: www.ign.com
